Przedmiotem normy DIN 53504 jest oznaczenie wytrzymałości gumy na rozciąganie przy zerwaniu, naprężenia rozciągającego na granicy plastyczności, wydłużenia przy zerwaniu oraz wartości naprężeń w próbie rozciągania.
Wytrzymałość na rozciąganie przy zerwaniu
Powszechnie wiadomo, że elastyczność gumy ma kluczowe znaczenie w wielu zastosowaniach. Rozerwanie następuje na skutek zadziałania pewnego poziomu siły. Siła wymagana do rozerwania standardowej próbki materiału elastomerowego do badania znana jest jako “wytrzymałość na rozciąganie przy zerwaniu” lub “naprężenie rozciągające przy granicy plastyczności”. Mierzy się ją za pomocą testów przeprowadzonych na maszynie do wytrzymałości na rozciąganie.
Podczas badania zaciśnięta w maszynie wytrzymałości próbka materiału elastomerowego jest rozciągana ze stałą prędkością posuwu, aż do rozdarcia. Rejestrowany jest przebieg wymaganej siły i wydłużenia oraz generowany jest okres wydłużenia. Wytrzymałość na rozciąganie przy zerwaniu (naprężenie rozciągające przy granicy plastyczności) jest mierzona w jednostkach N/mm² (= MPa).
Testy zwykle przeprowadzane są w temperaturze pokojowej, aby można było porównać uzyskane wyniki. Zgodnie z normą DIN53504 test powinien być wykonany nie później niż 16 godzin po utwardzeniu i nie mniej niż 72 godziny w warunkach arbitrażowych.
Obecnie, aktualna norma oparta jest na ISO:37:2005, w której szczegółowo opisano procedurę testowania oraz metody określania właściwości rozciągania, naprężenie – odkształcenie gumy wulkanizowanej lub termoplastycznej. Procedura testowania jest prawie identyczna jak norma DIN 53504 oraz amerykańska norma ASTM D412.
Dostępne są dwie metody testujące wytrzymałość na rozciąganie, które różnią się od siebie jedynie geometrią badanych elementów: metoda A i metoda B.
Metoda A dotyczy normy DIN 53054 i ISO 37. W badaniu wytrzymałości na rozciąganie elastomerowy pasek nacinany jest zgodnie z metodą podaną w wyżej wymienionych normach. Wynik zapisuje się w N/mm.
Metoda B dotyczy normy DIN 53515 lub ISO 34-1. W badaniu wytrzymałości na rozciąganie elastomerowy pasek nacinany jest pod kątem, ciągnięty, a następnie zostaje zmierzona jego odporność na rozdzieranie. Wynik zapisuje się w N/mm.
Wyniki można porównać jedynie wtedy, gdy testy przeprowadzone są wg tej samej normy.
Wydłużenie przy zerwaniu
Wydłużenie przy zerwaniu jest to liniowe rozszerzenie badanej próbki materiału elastomerowego do punktu jej zerwania. Opisany jest jako procentowy wzrost długości przed pęknięciem oryginalnej próbki testowej. Przykładowo, wydłużenie przy zerwaniu materiału o 200 % oznacza, że próbka została wydłużona o 200 % swojej długości w momencie pęknięcia.
Wartości naprężeń
W trakcie badania wartości naprężenia próbki materiału elastomerowego przykładana jest siła mierzona w N/mm² (MPa). Siła ta nazywana jest modułem i mierzy się ją przy różnych wartościach procentowych rozciągnięcia, np. moduł 200 %.
Zapraszamy do zapoznania się naszym szerokim asortymentem wyrobów gumowych.
